Uharte batean munduratu zen Yako, gehiegi maite zuen emakumea. Zeruaren koloreko urek inguratzen zuten uhartea, lurralde urrun eta ia ezezagun hura osatzen zuten gainerako uharteak bezalaxe. Arrantzale batek aurkitu zuen Yako, hondarrean, zumezko otarretxo batean. Artean ez zekien arren, hango biztanleen desberdina zen, eta lurralde are desberdinago batetik zetorren. Urteekin jakingo zuen hori. Eta urteekin jakingo zuen triste bizi daitezkeela ere, berak bezala, gehiegi maite dutenak. Bidaia luze bati ekingo dio Yakok, barruko sugarra itzaliko dion lekuraino. Han bere maitasunarekin fundituko da.