Etxahunek, ustekabean, puxtarri bat aurkitu zuen. Puxtarrian argi-izpi batek dir-dir egin zuen eta, bat-batean, Etxahun eguzkiarekin hizketan hasi zen. Gero, eguzkiraino bertaraino iritsi zen, baina han hotz egiten zuen
Argiñek beste ezer baino gehiago koloreak maite zituen. Behin ostadar liluragarria ikusi zuen eta haraino joatea erabaki zuen. Han zazpi ate zeuden eta, lehena ireki zuenean
Maddiri izugarri gustatzen zitzaion elurra. Egun batean elurra egin zuen. Nondik eta ilargitik zetorren! Hasieran ilargi malutak malo-malo. Gero elur zuria mara-mara.
Francisco Grancisco es un chico alegre y travieso. De lo más travieso, a decir verdad. Así que imaginaos la que se puede armar cuando lleve a su casa, en la ciudad, el regalo que le ha hecho su tío Antonio: una cabra. ¡Sí, sí, una cabra por mascota!
Nire gurasoak oso kezkatuta zeuden gutxi jaten nuelako. Argal-argal nengoela eta gehiago jaten ez banuen ez nintzela haziko esaten zuten. Baina egun batean hori guztiz aldatu zen. Ba al dakizu nola gertatu zen?