Nun tempo no que a ninguén semella importarlle a sorte do mar, por mor do desapiadado progreso, Ismael, un vello mariño, refúxiase da soidade no seu benquerido embarcadoiro de pedra. Nel debbulla as súas lembranzas e coñecementos para Xacobe, un neno agoniado polas dificultades que arrodean a súa vida. Só a fermosa relación de complicidade que nace entre eles, será quen de facer volver o mar e, con el, a esperanza nun futuro mellor no que se escoite de novo o canto dos peixes