Eliseo Alonso Rodríguez (Goián, 1924), poeta, narrador, etnógrafo, arqueólogo, crítico de arte e xornalista, é unha das figuras máis representativas da literatura galega da posguerra. As dezaseis historias que forman Contos do Miño (1955) mereceron no seu día o calificativo de maxistrais por parte de Blanco-Amor, e son fieis continuadoras da nosa tradición literaria en relato breve na súa orientación máis clásica (Castelao, Dieste ...). Popularismo, tenrura, lirismo, localismo, certas doses de crueldade e denuncia da dura realidade da posguerra, dan vida ó cosmos no que se moven os seus personaxes.
Eliseo Alonso Rodríguez (Goián, 1924), poeta, narrador, etnógrafo, arqueólogo, crítico de arte e xornalista, é unha das figuras máis representativas da literatura galega da posguerra. As dezaseis historias que forman Contos do Miño (1955) mereceron no seu día o calificativo de maxistrais por parte de Blanco-Amor, e son fieis continuadoras da nosa tradición literaria en relato breve na súa orientación máis clásica (Castelao, Dieste ...). Popularismo, tenrura, lirismo, localismo, certas doses de crueldade e denuncia da dura realidade da posguerra, dan vida ó cosmos no que se moven os seus personaxes.