Un buen día la Luna desaparece y Mirco y Mircoleta abandonan Mircomarca para buscarla. Nunca antes habían salido de su casa, pero esta vez y como Mirconquistador ha sufrido un accidente, deciden ponerse en marcha y se dirigen a visitar a una sirena que
Nikok lehenengo etxeko giltza eskuratzean poz handia hartu du, horrek askatasuna eta heltzeko aurrerapauso bat ekarriko diolakoan. Baina gauzak ez dira guk espero bezalakoak izaten, eta etxeko atea giltza berriaz irekitzean ezusteko harrigarriak topatuko ditu. Bestalde, gertatzen zaizkion kontu bitxietan murgiltzeko giltzarik gabe topatzen du bere burua
Gori-gori zegoen giroa kontzertuan. Ahots kraskatu, ezagun, hurbileko harekin, arrapaladan zetozen emozioak, bata bestearen atzetik. Kirol jauregia jendez borborka zegoen, eta musika gorputzeko eta arimako poro guztietatik sartzen zen. Halaxe zegoen ba giroa Tot kantariak eszenatokia utzi zuenean, baina ez zuen tarte handirik izan hartaz gozatzeko. Bi gizonek kloroformoz igurtzitako trapu batekin lotarazi eta eraman zuten ohatila batean konortea galdu bailuen. Tot ordea txalupa batean esnatuko da. Bahituta zegoen!
Ramonek moto istripu larria izan du eta klinikan dago. Mutil huraxe du gogoko Carlotak eta eskolatik klinikara eta handik etxera dabil saltoka. Etxeko giroa, ordea, ez da ezagutu duen onena: gurasoak banandu egiten zaizkio Carlotari. Aitarekin geldituko dira Carlota eta Marc bere anaia. "Izan ere, goiz hartan bertan, jolas-denboran, berari eta Bertari nire gurasoen erabakiaren berri kontatzeko burugabekeria egin bainuen, nire mihi-luze honek! Ez dakit zergatik egin nuen ere. Egia esan, ez Pau ez Berta ez ziren nire lagun-taldekoak, eta ez nien inolako azalpenik zor. Biak errepikatzaileak dira -ikastaldeko zaharrenetakoak, beraz; Ramon bezala-, eta hamazazpi urte dituzte. Mireiak eta biok, berriz, hamalau ditugu, eta gaztetxoenetakoak gara. Horregatik segur aski, Ramonek ez dit kasu handirik egin inoiz, ez joan den urtean, talde desberdinetan ginelarik, ez aurten, talde berean bagaude ere. Eta, jakina, istripua eta gero, Ramon ikustera joateko, hoberena Bertarengana hurbiltzea izango zela pentsatu nuen. Hain arraroa zatekeen, bestela, ni bakarrik joatea. Agian horregatik kontatu nizkien lagun-minei baino kontatzen ez zaizkien gauzak. Orain, baina, damu nintzen kontatu izanaz".
Todos e cada un dos relatos deste novo libro de Antonio García Teijeiro son coma esas raiolas: alumean vidas, historias, ofrecen pinceladas luminosas sobre parcelas da realidade que nin imaxinabamos. Unha mestura de personaxes inesquecibles. Vellos músicos e mestres e poetas e mentes curiosas dispostas a cambiar a vida para sempre por un verso, por un beixo, por un acorde. Una das obras máis delicadas de produción, intensa e tamén chea de luz.
O autor narra unha historia apaixonante e divertida, unha historia de amizade e perigos. Relato de aventuras no que se dosifican con moi bo criterio a realidade e a fantasía e que prende a atención do lector desde a primeira e a derradeira páxina. A graza dos seus personaxes e diálogos, a construción dos distintos episodios, as contínuas alternativas de acción, a complicidade establecida entre narrador e lector, converten este libro no prometetor punto de partida dun escritor novo e sorprendente. Unha narración adscrita ao xénero fantástico e de aventuras, cunha innegable influenza cinematográfica e un bo manexo de recursos.
Velaquí unha nova aventura protagonizada polo detective Toni Barreiro. Alguén rouba unha valiosa antigüidade na casa dunha parella adiñeirada. Poucos días despois o home e mais a muller aparecen asasiñados. ¿Será esa especie de estraño Grial desaparecido o causante de tanta morte?
POEMAS QUE LLEGAN EN BARQUITOS DE PAPEL AL PEZ EZQUÍAS, UN PEZ GORDO YA JUBILADO. Y LE HACEN SENTIR-PARA ESO SIRVE LA POESÍA-MENOS SOLO Y MÁS FELIZ.
Un buen día la Luna desaparece y Mirco y Mircoleta abandonan Mircomarca para buscarla. Nunca antes habían salido de su casa, pero esta vez y como Mirconquistador ha sufrido un accidente, deciden ponerse en marcha y se dirigen a visitar a una sirena que
Nikok lehenengo etxeko giltza eskuratzean poz handia hartu du, horrek askatasuna eta heltzeko aurrerapauso bat ekarriko diolakoan. Baina gauzak ez dira guk espero bezalakoak izaten, eta etxeko atea giltza berriaz irekitzean ezusteko harrigarriak topatuko ditu. Bestalde, gertatzen zaizkion kontu bitxietan murgiltzeko giltzarik gabe topatzen du bere burua
Gori-gori zegoen giroa kontzertuan. Ahots kraskatu, ezagun, hurbileko harekin, arrapaladan zetozen emozioak, bata bestearen atzetik. Kirol jauregia jendez borborka zegoen, eta musika gorputzeko eta arimako poro guztietatik sartzen zen. Halaxe zegoen ba giroa Tot kantariak eszenatokia utzi zuenean, baina ez zuen tarte handirik izan hartaz gozatzeko. Bi gizonek kloroformoz igurtzitako trapu batekin lotarazi eta eraman zuten ohatila batean konortea galdu bailuen. Tot ordea txalupa batean esnatuko da. Bahituta zegoen!
Ramonek moto istripu larria izan du eta klinikan dago. Mutil huraxe du gogoko Carlotak eta eskolatik klinikara eta handik etxera dabil saltoka. Etxeko giroa, ordea, ez da ezagutu duen onena: gurasoak banandu egiten zaizkio Carlotari. Aitarekin geldituko dira Carlota eta Marc bere anaia. "Izan ere, goiz hartan bertan, jolas-denboran, berari eta Bertari nire gurasoen erabakiaren berri kontatzeko burugabekeria egin bainuen, nire mihi-luze honek! Ez dakit zergatik egin nuen ere. Egia esan, ez Pau ez Berta ez ziren nire lagun-taldekoak, eta ez nien inolako azalpenik zor. Biak errepikatzaileak dira -ikastaldeko zaharrenetakoak, beraz; Ramon bezala-, eta hamazazpi urte dituzte. Mireiak eta biok, berriz, hamalau ditugu, eta gaztetxoenetakoak gara. Horregatik segur aski, Ramonek ez dit kasu handirik egin inoiz, ez joan den urtean, talde desberdinetan ginelarik, ez aurten, talde berean bagaude ere. Eta, jakina, istripua eta gero, Ramon ikustera joateko, hoberena Bertarengana hurbiltzea izango zela pentsatu nuen. Hain arraroa zatekeen, bestela, ni bakarrik joatea. Agian horregatik kontatu nizkien lagun-minei baino kontatzen ez zaizkien gauzak. Orain, baina, damu nintzen kontatu izanaz".
Todos e cada un dos relatos deste novo libro de Antonio García Teijeiro son coma esas raiolas: alumean vidas, historias, ofrecen pinceladas luminosas sobre parcelas da realidade que nin imaxinabamos. Unha mestura de personaxes inesquecibles. Vellos músicos e mestres e poetas e mentes curiosas dispostas a cambiar a vida para sempre por un verso, por un beixo, por un acorde. Una das obras máis delicadas de produción, intensa e tamén chea de luz.
O autor narra unha historia apaixonante e divertida, unha historia de amizade e perigos. Relato de aventuras no que se dosifican con moi bo criterio a realidade e a fantasía e que prende a atención do lector desde a primeira e a derradeira páxina. A graza dos seus personaxes e diálogos, a construción dos distintos episodios, as contínuas alternativas de acción, a complicidade establecida entre narrador e lector, converten este libro no prometetor punto de partida dun escritor novo e sorprendente. Unha narración adscrita ao xénero fantástico e de aventuras, cunha innegable influenza cinematográfica e un bo manexo de recursos.
Velaquí unha nova aventura protagonizada polo detective Toni Barreiro. Alguén rouba unha valiosa antigüidade na casa dunha parella adiñeirada. Poucos días despois o home e mais a muller aparecen asasiñados. ¿Será esa especie de estraño Grial desaparecido o causante de tanta morte?