________________________________________________________________ En este estudio el lector descubrirá la singularidad de la sociedad barcelonesa de los siglos XIX y XX en la educación y promoción de la música, vista a través de la creación y el
DELIO Se cadaquén usa a praza de garaxe para deixar nela o que lle saia dos... complementos directos, xa me dirás. Empezamos por aí e por onde acabamos, eh? Por onde acabamos? Pensa un pouco Nito. En 1998, no edificio en que vivía daquela, suscitouse unha viva polémica sobre se un propietario podía ter unha piragua na súa praza de garaxe. En 2007 o C.D.G. encomendoume escribir-dirixir unha peza. Aproveitei para dar saída por fin a unha vella teima: botar man daquela anécdota (real aínda que pareza ficción) e utilizala como metáfora sobre a inadaptabilidade aos cambios sociais. Con esa idea e a partir dese arranque argumental, propio dunha comedia, quería que o público fose descubrindo que nunha das familias da comunidade de propietarios latexaba unha traxedia (ficticia aínda que ben real): a da violencia de xénero.
Esta obra se propone descubrir un parentesco de mayor esencialidad que el puramente genérico entre la danza y la poesía. El estudio de lo estético danzario en algunas figuras de la poesía cubana y universal (José Lezama Lima y otros poetas del Grupo Orígenes, Paúl Valery y Edgar Allan Poe) completa el ?sutil hilo de araña? que crea la urdimbre poética de una primera Danza.