Gure amak ez daki janaria prestatzen. Ezta bat ere. Gauero nekatuta itzultzen da lanetik, eta betikoa afaltzen dugu: aurrez prestatutako janaria. Nire hiru anaiek eta nik amets egiten dugu janari goxoa jaten dugula, zeren eta guraso berberen semeak ez bagara ere, amets bera baitaukagu. Konponbide bakarra guk geuk lanari ekitea da. Ahaleginak merezi izan duela dirudi: orain ama irribarretsuago dabil eta lagun berri bat gonbidatu du afaltzera.